De Koninklijke Bond der Oost-Vlaamse Volkskundigen (KBOV) bouwt tussen 1927 en 1997 een collectie van volkskundige voorwerpen en documenten uit en legt zo de basis voor het museum.
In 1932 wordt in de kerk van de Geschoeide Karmelieten in de Lange Steenstraat, het Caermersklooster, het Folkloremuseum opgericht.
De focus ligt op het bewaren van objecten over het veranderende dagelijks leven in Gent, die als provinciestad evolueerde naar een industriële stad. In het museum worden reconstructies van verdwenen ambachten en interieurs uitgebeeld. Het dagelijks leven eind 19e eeuw en eerste helft van de 20e eeuw in een Vlaamse stedelijke context wordt uitgebreid gedocumenteerd.
Op 9 september 1962 opent officieel het Museum voor Volkskunde.
In 1962 verhuist het museum naar de huidige locatie, het Kinderen Alijnshospitaal aan de Kraanlei.
In 2000 breekt een nieuwe periode aan voor het museum, waaronder een naamsverandering. Het Huis van Alijn is geboren, een verwijzing naar de ontstaansgeschiedenis van het gebouw.
De geografische focus breidt uit van Gent en Oost-Vlaanderen naar heel Vlaanderen en de tijdslijn wordt doorgetrokken tot de volledige 20e eeuw.
De museumcollectie wordt aangevuld met voorwerpen en documenten uit de jaren 1950 tot 1990. Ook digitale en audiovisuele collecties doen hun intrede.
Samen met het publiek bouwt het museum omvangrijke en unieke digitale collecties op over het dagelijks leven in de 20e eeuw. Twee grootschalige projecten ‘Het dagelijks leven in bewegend beeld’ en de reeks foto-expo’s ‘Uit het fotoalbum’ zijn een belangrijk scharniermoment en geven aanleiding tot een gestructureerde digitale collectievorming.
In 2017 komt er een nieuw museumverhaal over het dagelijks leven. De nieuwe museumpresentatie is participatief en multisensorieel. Het Huis van Alijn wil een museum voor iedereen zijn. Door enkele ingrepen in de opstelling wordt gestreefd naar een bezoek op maat voor iedereen. Er is speciale aandacht voor blinde en slechtziende personen, dove en slechthorende personen, personen met autisme en personen met dementie.
In het collectie- en verzamelbeleid staat actualisering van de collectie centraal.
