22 januari: Opstaan!

Op deze derde maandag van januari beleven we onze treurigste dag van het jaar, de blauwe maandag. De meeste van onze goede voornemens zijn al gesneuveld. Het is koud. Het weekend zit erop. De wekker gaat veel te vroeg en veel te luid af. Wat een verschil met onze voorouders, die op het ritme van de seizoenen leven. Het weer en het zonlicht bepalen de indeling van hun dag. Langzaamaan wordt een preciezere tijdmeting essentieel. Met de trein dendert een exacte uurregeling ons leven binnen. In fabrieken gaan we in ploegen werken. Scholen en overheidsinstellingen houden nog altijd aan het klassieke dagpatroon vast. Steeds meer bedrijven kiezen niettemin voor glijdende werkuren. Het credo 'slapen, eten, werken' vult iedereen anders in. Ook persoonlijke hygiëne en voeding winnen aan belang. Onze ochtendrituelen breiden uit. We staan op, poetsen onze tanden, nemen snel een douche. Van ijskoud water in een waskom is al lang geen sprake meer. We doorbladeren de krant en ontbijten. Granen, brood met kaas of confituur, fruit, koffie of thee. Gelovigen beginnen de dag met een gebed. Moslims hebben de salat, joden hun tefila, christenen het angelus. Maar voor ons allemaal rinkelt de wekker altijd te vroeg en altijd te luid. Onderwijs, openingsuren, maaltijden, … zijn dan wel georganiseerd naar het klassieke dagpatroon, dit is vandaag niet langer algemeen. Ploegwerk waarbij dag en nacht gewerkt wordt, zorgt ervoor dat voor niet iedereen de dag ’s morgens begint. Wijzigende arbeidsregimes, waarbij 24/7 fabrieken en instellingen actief blijven zorgden ervoor dat het levensritme ‘slapen, eten, werken’ niet langer voor iedereen op hetzelfde moment valt.